İZMİR'de farklı spor branşlarında başarılar kazanan Serkan Demircan'ın hayatı, 12 yıl önce kemik kanseri hastalığına yakalandığı için değişti. Dizindeki tümör nedeniyle 14 ayrı operasyon geçiren ve bir yıl önce sağ bacağını kaybeden Demircan, atletizmde yeni başarılar elde edip milli formayı giymek istiyor. Demircan'ın tek hayali ise ihtiyacı olan koşu protezine kavuşup, pistlere dönmek.
İzmir'de yaşayan 34 yaşındaki Serkan Demircan, 2008 yılında kemik kanseri hastalığına yakalandı. Lise yıllarında hentbol oynamaya başlayan ve profesyonel olarak atletizmle ilgilenen Demircan, hastalığına rağmen spordan kopmadı. Sağ bacağı kesildiği için protezle yaşamını sürdüren Demircan, tekerlekli sandalyede basketbol oynasa da engelli bir atlet olarak pistlere dönmek istiyor. Özel bir şirketin insan kaynakları bölümünde çalışan Serkan Demircan, kemik kanserinin tedavisi nedeniyle çok zor bir dönemden geçtiğini söyleyerek "Lise döneminde hentbola başlamıştım. Hem okul takımı hem de belediyenin takımında oynuyordum. Gençliğimin verdiği hırsla yükselmeyi hedefliyordum. Askerden geldikten hemen sonra şikayetlerim başladı. Yürüyüşüm bozuldu ve ağrılarım arttı. Çok hastane dolaştım ama uzun süre teşhis konulamadı. Fizik tedavi alıyordum. Fizyoterapistim ayağımın ısısının yüksek olduğunu fark etti ve ilaçlı MR çekilmemi sağladı. Böylece 2008 yılında kemik kanseri teşhisi konuldu. 22 yaşındaydım. Kemoterapilere başladım. Hastalık nedeniyle hentbolu bıraktım" dedi.
BACAĞI KESİLDİ, HIZLI ADAPTE OLDU
Sağ dizindeki tümörün küçülmesi için bir süre kemoterapi gördüğünü anlatan 75 kilo ağırlığında ve 1.90 boyunda olan Serkan Demircan, tam 14 kez ameliyat olduğunu söyleyerek şöyle konuştu:
"Ayağımın içindeki bütün kemikler alındı. Onun yerine protez takıldı. Kendi ayağım ve derim vardı. Süreç sıkıntılıydı. Ama dizim kitlendiği için ayak fonksiyonlarımı kaybetmeye başladım. Sol ayağım 46 numarayken, sağ ayağım 39 numaraya kadar küçüldü. Takıldığım için düşüyordum. Oturamıyordum. Dizimi bükemiyordum. Hep ayaktaydım. Bu durum yaklaşık 2 yıl sürdü. Doktoruma gidip bu bacağımı istemediğimi ve kesilmesini istediğimi söyledim. Yeni bir protez taktı. Çok hareketliydim. Protezim 4 kez değişti. Ağrılara dayanamamaya başlamıştım. Bu süreçte spor yapamadım. Ayağımı bükemediğim için tekerlekli basketbol oynayamıyordum. 2019 yılının nisan ayında bacağımın kesilmesine karar verildi. Sporla ilgili hayallerimin peşinden koşmak istiyordum. Bacağım diz üstünden kesildi. Temmuz ayında protez kullanmaya başladım. Vücudunuzda bir uzvunun kaybolması çok acı bir durum. Alışma süreci zordu ama hızlı uyum sağladım. Ailem için güçlü durdum. Onlar benimle her acıyı yaşadı. Bacağımın kesilmesi, dikişlerin alınması, protezimin takılması yaklaşık 3 ayda gerçekleşti ve yürümeye başladım. Fizik tedavi doktorum inanamadı. Koltuk değneği kullanmadım."
'HİÇBİR ZAMAN HAYATA KÜSMEDİM'
İki yıldır tekerlekli basketbol oynayan Demircan, geçen yıl birinci ligdeki Bornova Barış Gücü takımında yer bulabildiğini söyleyerek "Boyumun uzun olması, spor geçmişim ve azimli olmam başarılı olmamı sağladı. Ancak en büyük hayalim olan atletizm sporunu yapamıyorum. Çünkü bunun için koşu protezine ihtiyacım var. Hep aklımda milli takım var" dedi. Engelli bir birey olarak sporda mutlaka bir aparata ihtiyaç duyduğunu anlatan Demircan, maliyet nedeniyle çaresiz kaldığını ifade etti. Demircan, "Bir koşu protezi ortalama 10 bin Euro. Ben yüksek atlama yapmak istiyorum. Birçok yerle sponsorluk için görüştüm ama olumlu yanıt alamadım. Ama bu beni düşürmedi. Belki koşamıyorum ama spora devam ediyorum. Vücudumu ve sol ayağımı güçlendirmeye gayret ediyorum. Her sabah yürüyüş yapıyorum" diye konuştu. Kendi imkanlarıyla aldığı mevcut protezinin de yaklaşık 55 bin lira tutarında olduğunu anlatan Demircan, bununla koşamadığını, atletizm için mutlaka bir koşu protezine ihtiyacı olduğunu söyleyerek destek istedi. Demircan şunları anlattı:
"Bir engellinin spor yapması çok zor. Bizler istekliyiz. Ama mali şartlar bizi zorluyor. Daha önce maratona katılıp 15 kilometre yürüdüm. 16 bin adım attım. Geçen sene kasım ayında. Bacağımı çıkarıp tek ayakla yürüdüm koltuk değneğiyle. Spor insanı zinde tutar ve hayata bağlar. Çok zor dönemlerden geçtim. Yeri geldi kalbim durdu yeri geldi kemoterapi nedeniyle ağrılar çektim. Ama hayatı sevdim ve hayattan beklentilerim var. Bunlar uğruna hiçbir zaman hayata küsmedim, yenilmedim. Milli formayı giymek için uğraşıyorum. Beni destekleyen bir ailem var. Onları gururlandırıp Türkiye'yi yurt dışında temsil etmek istiyorum."