Geçtiğimiz günlerde ismini vermek istemeyen bir sosyal medya kullanıcısı, kocasıyla yaşadığı ve içinden bir türlü çıkamadığı bir sorunu bizlerle paylaştı.
Biz de bu sorunu sizlere aktaralım ki bakalım hep birlikte çözüm bulabilecek miyiz…
“Merhaba ben 34 yaşında kendi halinde yaşayan bir kadınım. Eşim 37 yaşında ve 7 yıldır mutlu bir evliliğimiz var.”
“Bundan 12 yıl önce görüşmeye başladık ve o zamandan beri hiç sorun yaşamadık diyebilirim.”
“Onu ilk gördüğümde ruh eşim olduğunu anlamıştım. Biz tanıştıktan 2 yıl sonra kendisi orduya katıldı ve yurt dışı görevine gitti.”
“8 ayda bir görüşebiliyoruz. Aslında bunun çok yorucu olduğunun farkındayım ama bir araya geldiğimizde tüm zamanımızı birbirimize ayırarak üstesinden gelebiliyoruz. Sonuçta onu çok seviyorum.”
“İşimde iyi olduğumu düşünüyorum. Hatta yakın zamanda kariyerim açısından çok önemli bir teklif alarak pozisyonum yükseldi. Bu durumdan çok mutluyum.”
“Eşim bana her zaman ailesi hakkında dürüst olmuştur. Özellikle de erkek kardeşi hakkında. Kendisi engelli bir birey.”
“Durumu size şöyle izah edeyim; Eşim, onun için ’40 yaşında olmasına rağmen aklı 4 yaşındaki bir çocukla aynı’ der.”
“Kendisi bedensel engelli bir birey, kendi başına yemek yiyemiyor, konuşmakta zorlanıyor, bez kullanıyor ve uyurken bile ara ara onu yoklamanız gerekli.”
“Yan odaya geçtiğinizde bile yalnız kalmak istemediği için bağırıyor ancak geçtiğimiz günlerde bir sağlık sorunu nedeniyle eşimin ailesi artık oğullarına bakamayacağını söyledi.”
“Her şey bir anda oldu. En azından önümüzdeki 15 yıl içinde böyle bir şey olacağını düşünmüyorduk.”
“Eşim işini istese de şu anda bırakamaz ama kardeşini özel eğitim merkezine de göndermek istemiyor.”
“Bakıcı da tutamayız. Kardeşiyle aram çok iyi. Hiçbir zaman onu bu evde istememe gibi bir düşüncem olmadı ancak bunu kendi başıma yapabilir miyim bilmiyorum.”
“En azından şu anda bunun için gerçekten çok erken. Eşime ne yapalım diye sorduğumda bana o yokken kardeşine bakabileceğimi söyledi.”
“Ama yakın zamanda çocuk sahibi olmak hakkında konuşmuştuk. Yani bu durumda bu da imkansız gibi gözüküyor.”
“Kötü biri gibi gözükmek istemiyorum. İnanın sorumluluklardan da kaçmıyorum ama sonuçta benim de bir hayatım ve kariyerim var.”
“Sizce bu durumda bunu istememek ya da söylemek sizi kötü biri yapar mı? Ne yapacağımı gerçekten şaşırdım. Bana lütfen akıl verin…