Sizce ilk sırada ne çıkar?

Yolların asfaltlanması mı?

Otobüs seferlerinin arttırılması mı yoksa?

Kentsel dönüşüm veya nakdi yardım olabilir mi?

Bunların hiçbiri değil, engelsiz taksi çıktı dersem inanır mısınız?

Efendim Gemlik Belediyesi, bir anket yapıyor ve diyor ki, “Ey seçmen, işte anket, işte sorular. Bize ilçenizde alınması gereken kararlar ve yapılması gereken yatırımlar hakkında görüşünüzü bildirin.”

Ve Gemlikliler, ne otobüs istiyor, ne asfalt, ne para pul, ne erzak, kömür…

Anketten, ilk sırada engelsiz taksi çıkıyor.

Gemlik Belediyesi anketten çıkan sonuca uyarak, ilçeye engelsiz taksi alıyor.

Ankete katılanların büyük çoğunluğu engelli değil.

Ancak engelsiz çoğunluk, engelli azınlığın ihtiyaçlarını önceliyor.

Demokrasi de böyle bir şey değil mi?

Yani genel kanının aksine, demokrasi çoğunluğun değil, azınlığın haklarını korumak üzerine kurgulanmış bir sistem değil mi?

Gemlik’te ilk şaşırtıcı sonuç, bu değil aslında.

İlk kez 2007’de gündeme gelen, Gemlik-Kumla sınırıyla eski devlet hastanesinin kuzey bölümlerinden oluşan Kuzey Planlama Bölgesi’nde hak sahiplerinin 5 kat talebi, 2 ve 3 katı mümkün kılan eski planları da riske edince devreye Gemlik Belediyesi giriyor.

Gemlik Belediye Başkanı Uğur Sertaslan, bölgede hak sahiplerini topluyor ve şunu söylüyor:

“Siz ne karar verirseniz biz onu uygulayacağız.Son kararı siz vereceksiniz.”

Halkın önüne sandık konuluyor ve seçimden 3 kat kararı çıkıyor.

Yani Gemlikliler, maliyeti yüksek olsa da, yüksek katlı binalar yerine 3 katlı binalar istiyor.

Böylece para yerine, kent estetiğini ve yeşili tercih ediyorlar.

Örneğini verdiğim bu iki sonuç, seçmenle ilgi ezberleri bozacak kadar çarpıcı.

Yıllarca seçmene, ‘kömür ve makarnayla kandırılan sürü’ gözüyle bakan siyasetçiler Gemlik’teki anketlerden ibret almalı.

Özellikle sosyal demokrat siyasetçiler.